Op het bordje naast de deur stond Men Only.
Kon dat tegenwoordig nog? Blijkbaar wel. Het was gerustellend en lachwekkend tegelijk. Ik werd er opstandig en rustig van.
Het zou wel goedkomen, ik had online kaartjes besteld. Nergens stond dat ik per se een man moest zijn. Het was nog vroeg, het evenement zou pas over een uur beginnen en we zouden pas over twee uur naar binnen gaan.
In mijn rugzak zat een panty die ik die middag had gekocht voor 10 euro terwijl op de verpakking stond dat-ie 16,95 kostte. Nog veel te veel voor een panty in de maat One Size Fits All. Ik geloofde niet dat het ding fatsoenlijk zou passen maar ik waagde het erop.
Het meisje in de winkel zei dat ze binnenkort geen panty’s meer zouden verkopen. Alleen nog maar body’s. Daar snapte ik niet zoveel van. Wat had je aan een body als je een panty zocht? Ik wist het niet en wilde er verder ook niet over nadenken.
In zijn tas zat een correctiejurkje dat hij ooit bij de Albert Heijn had gekocht. Het zat nauwsluitend en goed. Een soort jurkje dat Kim Kardashian voor heel veel dollars verkocht maar dat hier ook gewoon bij de Albert Heijn in een bak lag.
Twee uur later was het bordje met Men Only verwijderd.
Toen ik in de gayclub waar het donker was en alleen een paar rode en paarse lampen schenen het correctiejurkje aantrok met de panty die als gegoten zat en schoenen met torenhoge hakken, leek alles al snel een million dollar waard.
Na een paar uur gingen we weer en liet ik de panty waar ik al een gat in had getrokken achter in de dark room in een prullenbak die verder gevuld was met opgefrommelde papieren zakdoekjes. Blijkbaar was de prullenbak al een tijdje niet geleegd. Of misschien de dag ervoor nog, ik had geen idee hoe snel dat daar ging.