Hij wilde misschien wel aan de slag als coach, maar dan had hij klanten (cliënten, patiënten, gasten?) nodig. Hij mocht op mij wel oefenen, stelde ik genereus voor. Ik was een makkie, ik stond overal voor open en ik was een licht geval. Dan zou hij vlieguren maken en zelfverzekerder worden en ik wist nog wel wat mensen die ik naar hem kon sturen.
‘Wat kom je doen?’ vroeg hij.
Ik begon over de buurvrouw. Dat zij het heel duidelijk moeilijk had. Ze worstelde met de relatie met haar man en zichzelf. Dat ze zichtbaar om hulp vroeg want als ik in de tuin zat huilde ze hoorbaar, dus ik moest daar iets mee.
Ik vroeg: ‘Hoe kan ik haar helpen, wat kan ik voor haar doen? Ik heb haar al zovaak horen huilen, het wordt tijd dat ik ingrijp.’
‘Jij komt niet voor de buurvrouw,’ zei hij. ‘Je komt voor je eigen issues.’
Een tijdje later hing ik snikkend aan zijn lippen. Het was duidelijk dat ik in de knoop zat, mijn woorden zeiden dit niet en zelf zou ik het ook niet uit mijn strot krijgen, maar mijn energie liet het wel heel duidelijk zien.
‘Tijd om te healen. Tijd voor wat zelfliefde. Want jeetje, wat heb jij lang op je tenen gelopen.’
Weer brullen.
‘Je hebt geen safe haven. Dat laat je energie ook heel duidelijk zien.’
‘Safe haven?’
‘Bij wie kan je hangen? Gewoon simpel, bankhangen. Bij wie mag je helemaal jezelf zijn? Je snakt ernaar. Kom. Ga zitten, doe je ogen dicht. We gaan naar binnen. Mediteren.’
Wat hij deed weet ik niet meer. Wat hij zei en waar ik was, blijkbaar kon ik goed ontvangen en was ik helemaal weg. Het enige wat ik heb onthouden dat er een moment was dat ik het voelde, dat ik instinctief wist: Dit is het. Zo voelt echte, onvoorwaardelijke liefde. Heel anders dan hoe het meestal gaat. Angst, voorzichtigheid. Beschermen en indekken. Voors en tegens tegen elkaar afwegen. Het idee dat ik misschien beter alleen kan zijn, beter alleen kan blijven. Zoals E. zei: ‘Als je vrijgezel bent heb je ook van niemand last.’ Nee, geen last maar ook geen gezelligheid, geen gevoelens lovestoned en sexdrunk zijn.
We gingen verder. Of ja, hij ging verder met healen en ik met ontvangen.
Alsof ik gedragen en getroost werd door honderden moeders tegelijk die allemaal hun echte en pure liefde aan me gaven. Ik heb het gevoeld en ik weet dat het bestaat. Ergens. Ooit.